Εκδήλωση του Μουσικού Σχολείου Καρδίτσας για τους Δικαίους των Εθνών Κ & Β ΓΟΥΛΑ

Τα βραβεία εκ μέρους του Κωνσταντίνου και της Βασιλικής Γουλά, οι οποίοι δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή, παρέλαβαν τα παιδιά τους, τα εγγόνια και δισέγγονα τους, Φώτης, Χρυσούλα, Σοφία και Φώτης.

Χαιρετισμούς απηύθυναν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεος, ο Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, κ. Γιώργος Καλαντζής, η Σύμβουλος της Πρεσβείας του Ισραήλ, κυρία Σαουσάν Χασόν, ο Δήμαρχος Καρδίτσας, κ. Φώτης Αλεξάκος, ο Αντιπρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδας και Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Λάρισας, κ. Μωρίς Μαγρίζος, το μέλος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Καρδίτσας, κ. Βίκτωρ Βενουζίου, ο κ. Ρόμπερτ Μπονφίλ, διασωθής και γιος του Ντέιβιντ, ο κ. Φώτης Γούλας, δισέγγονος των διασωστών, και ο Διευθυντής του Μουσικού Σχολείου, κ. Γέωργιος Λίτσας.

Το "παρών" έδωσαν επίσης ο  Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Τρικάλων, κ. Ιάκωβος Βενουζίου και πολλά μέλη των οικογενείων Γούλα και Μπονφίλ. Τα μέλη της οικογένειας Μπονφίλ διαμένουν στο Ισραήλ και ταξίδεψαν στην Καρδίτσα για την τελετή.

Στις παραμβάσεις τους οι ομιλητές τόνισαν την σημασία της αυτοθυσίας και ανθρωπιάς των διασωστών και τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα της ιστορίας τους.

Την παράσταση έκλεψαν οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Καρδίτσας που προέβαλαν ταίνια για την ιστορία διάσωσης της οικογένειας Μπονφίλ, το Ολοκαύτωμα και την Ναζιστική Κατοχή σε σχέση με την Καρδίτσα. Ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα των ταλαντούχων παιδιών με έργα τζαζ και κλασικής μουσικής που αναδεικνύουν την σημασία της ανθρωπιάς και της καταπολέμησης των διακρίσεων.

Τα βραβεία των "Δικαίων των Εθνών" απονέμονται σε μη Εβραίους που διακινδύνεψαν την ζωή τους για να διασώσουν Εβραίους από την Ναζιστική θηριωδία κάτα την περίοδο του Ολοκαυτώματος. 

Έως σήμερα, πάνω από 23.000 άνθρωποι έχουν τιμηθεί με τον τίτλο του "Δίκαιου των Εθνών" παγκοσμίως, μεταξύ των οποίων 355 Έλληνες. Μεταξύ αυτών είναι ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδας Δαμασκηνός, η ηρωίδα της Ελληνικής Αντίστασης Λέλα Καραγιάννη, ο πρώην Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας επί Κατοχής ʼγγελος Έβερτ, ο πρώην Δήμαρχος Ζακύνθου Λουκάς Καρρέρ, οι μακαριστοί Μητροπολίτες Ζακύνθου και Δημητριάδος, Χρυσόστομος και Ιωακείμ αντίστοιχα, και πολλοί άλλοι αφανείς ήρωες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ολόκληρη η ιστορια διάσωσης όπως καταγράφεται στο Γιάντ Βασέμ:

Αριθ. Φακέλου 13626 – Ελλάδα    

Οι διασώστες:

Κωνσταντίνος & Βασιλική Γούλα

Οι διασωθέντες:

Δαυίδ Μπονφίλ

Μπιζού Μπονφίλ

Ρομπέρ Ρεουβέν Μπονφίλ

Τόπος: Απιδέα Θεσσαλίας

Χρονολογία: Σεπτέμβριος 1943 – 1945

Η ιστορία της διάσωσης

Η οικογένεια Μπονφίλ διέμενε στην Καρδίτσα. Ο πατέρας έκανε ιδιαίτερα μαθήματα γαλλικών. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, η οικογένεια παρέμεινε στην πόλη και ο πατέρας εκτελούσε χρέη διερμηνέα στους Ιταλούς μέχρι το 1942. Ήταν μια σχετικά ήρεμη περίοδος. Όταν ήρθαν οι Γερμανοί, το 1943, όλα άλλαξαν.

Τον χειμώνα 1943, εισέβαλε γερμανική δύναμη για να προετοιμάσει την υποδομή της κατοχής. Ο διοικητής επισκέφθηκε τον Αρχιεπίσκοπο Ιεζεκήλ για να συντονίσει τη μετάβαση εξουσίας. Στο γραφείο του Αρχιεπισκόπου βρισκόταν εκείνη την ώρα ο Δαυίδ Μπονφίλ, ο οποίος δίδασκε στον Αρχιεπίσκοπο γαλλικά. Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στο κτήριο, ο Αρχιεπίσκοπος φόρεσε βιαστικά ένα σταυρό στον λαιμό του Δαυίδ. Όταν ο Γερμανός τον ρώτησε ποιος ήταν αυτός ο άντρας, ο Αρχιεπίσκοπος απάντησε ότι ήταν ο καντηλανάφτης και έτσι έσωσε τον Δαυίδ Μπονφίλ. Γνωρίζοντας τη μοίρα των Εβραίων Θεσσαλονίκη και ενώ οι Γερμανοί προέλευναν στη Θεσσαλία, ο Δαυίδ Μπονφίλ αποφάσισε να πάρει τη γυναίκα του και τον 16χρονο γιο του και να διαφύγουν. Φόρτωσαν λίγα υπάρχοντα σε ένα κάρρο και έφυγαν βιαστικά.

Η τελευταία στάση τους ήταν στο χωριό Βελέσι. Είχαν μαζί τους πλαστά έγγραφα με ψεύτικα ονόματα, αλλά όλοι ήξεραν ότι ήταν Εβραίοι. Έτσι, έφυγαν πριν έρθουν οι Γερμανοί και έφτασαν στο χωριό Απιδέα. Εκεί, βρήκαν καταφύγιο στον Κωνσταντίνο Γούλα, οποίος τους φιλοξένησε χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα. Παρότι είχαν πλαστά έγραφα με χριστιανικά ονόματα, τόσο ο Γούλας όσο και οι γείτονές του ήξεραν ότι επρόκειτο για οικογένεια Εβραίων. Στο σπίτι του, ο Γούλας τους παραχώρησε ένα δωμάτιο και εκεί το ζεύγος Μπονφίλ έστησε μια αυτοσχέδια τάξη, όπου δίδασκαν τα βασικά της αριθμητικής και της γραμματικής. Έτσι έβγαζαν λίγα χρήματα. Η παραμονή στην Απιδέα ήταν σχετικά σύντομη, λίγοι μήνες.

Κατά ο τέλος του 1943, έφτασαν οι Γερμανοί στην Απιδέα και η οικογένεια σώθηκε διαφεύγοντας πέρα από ένα ψηλό βουνό. Η οικογένεια του Γούλα είχε σχέσεις με την Αντίσταση και διέφυγε και αυτή στο βουνό. Εκεί βρήκαν μια μικρή καλύβα και πήραν μαζί τους την οικογένεια Μπονφίλ. Η καλύβα είχε μόνο ένα δωμάτιο και εκεί έπρεπε να βολευτούν τα πέντε μέλη της οικογένειας Γούλα, τα τρία μέλη της οικογένειας Μπονφίλ, καθώς και μια κατσίκα, το γάλα της οποίας αποτελούσε την κύρια τροφή των δύο οικογενειών. Ο Ρεουβέν αναφέρει πως "στις θολές αναμνήσεις μου αυτής της εποχής –ήμουν 6 ετών, ξεχωρίζει ένα επεισόδιο όπου σχεδόν πάγωσα από το κρύο επειδή ήμουν για πολλή ώρα στη ράχη ενός γαϊδουριού. Χωρίς τις γνώσεις και τις φροντίδες της Βασιλικής Γούλα που ήξερε να ανταποκρίνεται σε παρόμοιες καταστάσεις, θα ήμουν σίγουρα παράλυτος. Για αυτούς αναμφίβολα τους λόγους, παρέμεινα ζωντανός".